Gotland 20 september- 10 oktober 2011
Na zeven jaar zet ik opnieuw voet aan land op het eiland Gotland voor de Zweedse kust. Ik heb een artist in residence kunnen regelen in een geel gekleurd huisje op het terrein van mijn Nederlands/Zweedse vriendin en collega kunstenaar Judith Dekker en haar Zweedse partner en kind. Via Judith’s goede netwerk is de weg vrij gemaakt zodat ieder van ons werk kan realiseren tijdens de Kultuurnacht in Visby, de hoofdstad van Gotland. In de binnentuin van de ruïne kapel St. Geertruid maken we een installatie met als titel Ur Tiden / Out of Time. De stad heeft na een druk zomertoeristenseizoen haar ommuurde bolwerk voor de eigen bevolking weer terug veroverd en viert dat met de Kulturnacht, een festival van een aantal dagen met als hoogtepunt optredens in de vele ruïne kerken die de stad rijk is.
St. Geertruid is in tegenstelling met de grote hoge lege kathedralen een poëtisch groen ommuurd plekje waar het gonst van de bijen die op de bloeiende klimop afkomen, met zo nu en dan een harde plof van een omlaag suizende supersized walnoot. In deze ambiance kan ik mijn droom van zeven jaar geleden waar gaan maken: een werk te maken van het uitgebloeide grijs verkleurde slangenkruid, dat rijkelijk voorkomt op de kalkrijke bodem van Gotland. Hiermee kom ik gelijk op mijn andere passie: de vele fossielen die voor het oprapen liggen en oude tijden tastbaar maken.
Terwijl mijn vriendin Judith haar focus heeft op het voelbaar maken van het immateriële, naar aanleiding van het definitief afscheid nemen van haar Zweedse schoonmoeder, ga ik op zoek naar een verbeelding van reizen naar andere tijden en dimensies. De stilte van het eiland, de balans tussen mens en natuur, zijn me zeer behulpzaam om op mijn eigen spoor te komen. Op een van mijn wandeltochten passeer ik een fossielrijke plek waar Linnaeus ook zijn inspiratie vond. Maar ook de vele kerken met hun geometrie bieden me een ingang om mijn werk op te baseren. Letterlijk zelfs bouw ik een grondpatroon van een twaalfhoek, een patroon van het rozenvenster uit een van de ruïnekerken. Hiermee kan ik het kristalachtige vorm geven, het aspect van helderheid en bewustzijn. Dit maal kies ik voor een hele fragiele constructie van dun metaaldraad en linnen garen, aangezien het gedroogde grijze slangenkruid niet veel nodig heeft om op neergevleid te worden. Heerlijk speel ik met de verschillende maten van de plant, die meedansen in het patroon dat ik met het garen en draad heb uitgezet.
foto Judith’s installatie
Judith stoeit ondertussen met het op een serie T-shirts plaatsen van de laatste woorden die haar schoonmoeder tevens vriendin haar meegaf. Ze wil een beweging maken waarmee de woorden als het ware oplossen in de ruimte. Wat is het bijzondere najaarslicht ons goed gezind, het hele weekend een intens stralende zon die voor een perfecte belichting zorgt. Ook de bezoekers die onze installatie in grote getale komen bekijken zijn hartverwarmend in hun openheid en reacties.
Voldaan en geïnspireerd keer ik naar Nederland terug, met in mijn rugzak een plan voor een nieuw werk met als uitgangspunt een trilobiet, die ik helaas niet zelf gevonden heb, maar wel als erg fraaie vondsten van anderen heb kunnen aanschouwen. Inmiddels toert het fossiel meer dan levensgroot door Zoetermeer, waar het onder de naam Combine diverse plekken aandoet. Zie hiervoor www.jaarringenzoetermeer.nl/combine
Dit artikel is in dec. 2011 geplaatst in de BBK krant.